Ojciec Święty w Toruniu

     6 lipca 1961 roku w kościele św. Jakuba ochrzcił małą toruniankę, wnuczkę tamtejszego organisty. Dlaczego biskup krakowski przyjeżdżał aż do Torunia by udzielić chrztu? Bo dobrze znał ojca dziecka, który studiował w Krakowie i należał do prowadzonego przez późniejszego Papieża duszpasterstwa akademickiego.
     Drugi raz Karol Wojtyła był w Toruniu w 1968 roku i wziął udział w, odbywającej się w kościele jezuitów, konferencji poświęconej apostolstwu świeckich. Był wtedy już kardynałem, ale znalazł czas by odwiedzić mieszkającego w Toruniu krewnego - ciotecznego bratanka - Marka Wiadrowskiego.
     Trzeci pobyt przyszłego Ojca Świętego w Toruniu, trzy lata później, związany był ze ślubem bratanka. Kardynał Wojtyła udzielił go osobiście Markowi Wiadrowskiemu i jego narzeczonej Kazimierze Kwiecińskiej w kościele św. Józefa na Bielanach.
     25 marca 1992 r. bullą "Totus Tuus Poloniae Populus" Jan Paweł II powołał Diecezję Toruńską. Rok później Rada Miasta nadała mu tytuł Honorowego Obywatela. - Ziemia toruńska, zwłaszcza miasto Toruń, są mi znane i drogie. Przybliża mi to miasto przede wszystkim postać Wielkiego Jego Syna Mikołaja Kopernika. Dzisiaj jeszcze bardziej czuję się związany z tym miastem i z Wami - mówił Ojciec Święty odbierając tytuł w sali klementyńskiej Pałacu Apostolskiego.
     W listopadzie 2004 roku Papież otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
     Jan Paweł II wielokrotnie zapewniał, że Toruń jest mu bardzo bliski, a nawet, że po Krakowie jest to drugie tak drogie mu miasto w Polsce. Uczestników toruńskich pielgrzymek do Watykanu pytał też o... pierniki. Dlatego o tych smakołykach nie zapomnieli przedstawiciele magistratu, którzy w ub. r. wzięli udział w Watykanie w uroczystości wręczenia papieżowi honorowego doktoratu UMK. - Papież, już wówczas wyraźnie słaby, uśmiechnął się na ich widok, dotknął pudełka i powiedział: "O, toruńskie pierniki" - mówi prezydent Michał Zaleski.
     Do historii pontyfikatu Jana Pawła II przeszła wizyta, którą jako głowa Kościoła złożył w naszym mieście 7 czerwca 1999 roku. W auli UMK na Bielanach spotkał się z rektorami wszystkich wyższych szkół w kraju i przedstawicielami polskiej nauki. W swoim wystąpieniu nawiązał do encykliki "Fides et Ratio", w której pisał o relacjach wiary i rozumu i obowiązkach ludzi nauki. Wspominał początki toruńskiej uczelni wymieniając m.in. profesora Artura Hutnikiewicza i pierwszego rektora UMK, prof. Ludwika Kolankowskiego. Przypomniał też postać Mikołaja Kopernika
     - Spotykamy się dzisiaj w Toruniu, w mieście zwanym "miastem Kopernika", na Uniwersytecie jego imienia. Odkrycie, jakiego dokonał Kopernik, i jego znaczenie w kontekście historii nauki, przypominają nam stale żywy spór, jaki toczy się pomiędzy rozumem a wiarą. Chociaż dla samego Kopernika jego odkrycie stało się źródłem jeszcze większego podziwu dla Stwórcy świata i potęgi rozumu ludzkiego, to dla wielu było powodem poróżnienia rozumu z wiarą - mówił Papież.
     - Już w starożytności formułowano zasadę: dajcie mi punkt podparcia, a poruszę ziemię. W Oświeceniu formułowano tezę: dajcie mi informację o tym, gdzie jesteśmy, a powiem wam, gdzie będziemy za setki czy tysiące lat. Ludziom wydawało się, że są niesłychanie potężni. Myślę, że to przekonanie jest oparte czasem na bardzo wielu złudnych założeniach i sformułowaniach. Dlatego każdy z nas odczuwa w pewnym momencie potrzebę spojrzenia z innej perspektywy. I tu w sposób naturalny pojawiają się kwestie wiary. Jeśli zaczniemy sobie te rzeczy uświadamiać, to harmonia rozumu i wiary jest absolutnie niezbędna. Wielu osobom z sali udzieliła się szczególna atmosfera tego spotkania. Niektórym rektorom pojawiły się łzy w oczach. Także dla Ojca Świętego to spotkanie było miłe. Chyba czuł, jak wielkim otoczony jest respektem i jak ta sala czeka na jego słowa - wspomina prof. Andrzej Jamiołkowski, rektor UMK.
     Z auli Papież udał się wprost na miejsce celebry nabożeństwa czerwcowego. Wstępem do niego była beatyfikacja Sługi Bożego ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego. W nabożeństwie odprawionym na lotnisku uczestniczyło 380 tysięcy pielgrzymów.
     - Pozdrawiam bliski mojemu sercu Toruń i piękne Pomorze Nadwiślańskie. (...) Znany też jest Toruń z podejmowanych w ciągu dziejów wysiłków na rzecz pokoju. To właśnie tutaj doszło do dwukrotnego zawarcia traktatów pokojowych, które otrzymały w historii miano pokoju toruńskiego. W tym mieście również miało miejsce spotkanie przedstawicieli katolików, luteranów i kalwinistów z całej Europy, które otrzymało nazwę "Colloqium Charitativum" - _mówił Ojciec Święty w homilii.
     - Dla mnie fascynującym zjawiskiem w ramach przygotowań wizyty papieskiej w Toruniu było zgranie się mrówczej pracy tysięcy osób, które często w sposób niezależny od siebie zdecydowały o przebiegu i klimacie spotkań z Ojcem Świętym na lotnisku i w auli UMK. Z bardzo osobistych wrażeń pamiętam uścisk dłoni Ojca Świętego przyjmującego ode mnie dar mieszkańców - "Księgę działań charytatywnych". Pomyślałem wówczas, że Papież trzyma w tym momencie dłonie wszystkich zebranych na placu torunian - wspomina papieską pielgrzymkę Wojciech Grochowski, który w 1999 roku witał Jana Pawła II jako prezydent Torunia.
     _Nad bezpieczeństwem Ojca Św. i wiernych w Toruniu czuwało 2636 policjantów. Im także udzieliła się serdeczna atmosfera. Ostatnich pielgrzymów, którzy zostali na lotnisku jeszcze wiele godzin po odlocie papieża, odwozili radiowozami na Rubinkowo.
     W toruńskiej kurii krąży anegdota, że Papież odprawiał kiedyś mszę w swojej prywatnej kaplicy. Uczestniczyli w niej zagraniczni goście i niewielka grupa księży z toruńskiej diecezji. Na zakończenie mszy Jan Paweł II udzielił błogosławieństwa po polsku. Jego sekretarz szepnął, że większość zgromadzonych w kaplicy stanowią Anglicy i Papież powinien pobłogosławić ich po angielsku, ale Jan Paweł II powiedział jedynie z uśmiechem "Niech żyje Toruń!".