Na gorąco

     Oficjalne wyniki wyborów we Francji potwierdzają to, co było wiadome jeszcze przed głosowaniem. Nie były to wybory prezydenckie, ale referendum przeciwko Le Penowi. W tej sytuacji każdy, kto występował przeciwko temu nienawidzących obcych przywódcy Frontu Narodowego miał gwarancję zwycięstwa. Przytłaczająca przewaga Jacquesa Chiraca nie oznacza zatem jego zwycięstwa. Jest to tylko rezultat głosowania przeciwko Le Penowi.
     Chirac zachowuje się jednak tak, jak zwycięzca, który bierze wszystko. Skorzystał z rezygnacji z polityki socjalistycznego premiera i mianował na to stanowisko drugorzędnego polityka prawicy. Zapewne chce utrwalić wizerunek socjalistów jako ugrupowania z góry przegranego, a więc takiego, na którego nie należy oddawać głosu w czerwcowych wyborach do parlamentu. Kampania wyborcza prawicy może zatem przebiegać pod hasłem uratowania Francji przed Le Penem, co ma pozwolić na pozyskanie wyborców o umiarkowanych poglądach. Jest to jednak tylko taktyka pozwalająca na zwycięstwo za miesiąc. Nie widać zaś strategii umożliwiającej rozwiązanie poważniejszych problemów.
     Chirac jest oskarżany o przeznaczanie państwowych pieniędzy na prywatne cele. Za mniejsze grzechy potężni komisarze z Komisji Europejskiej potracili stanowiska. Chirac jakby nie zauważa, że również we Francji zaczyna się żądać od polityków by nie kradli. Sukces Le Pena był m.in. rezultatem braku chęci kolorowych imigrantów do choćby zapoznawania się z kulturą francuską. Tymczasem nie widać sensownych programów państwowych skłaniających emigrantów do stawania się obywatelami Francji.
     Chęć zwycięstwa za wszelką cenę przy nieumiejętności rozwiązywania problemów zwykle doprowadza prędzej czy później do sromotnej przegranej.