Na gorąco

     Oznacza to, że zostały już ostatecznie ustalone warunki przystąpienia i teraz musiałoby zdarzyć się coś niezmiernie ważnego, by móc zmienić jakikolwiek zapis w tym traktacie. Można już zacząć zatem powoli analizować te ustalenia, które dotyczą przede wszystkim Polski. I tak wiadomo, że Słowenia, Cypr, czy tak bardzo przez nas nieznana post-sowiecka Estonia są na tyle rozwinięte i bogate, że nie powinny mieć większych kłopotów z dorównaniem obecnym członkom UE. Polska w ostatnim etapie rokowań uzyskała w porównaniu z innymi kandydatami najwięcej ustępstw. Był to m.in. skutek walki do końca o każdą dosłownie literę traktatu. Taka jest zresztą unijna praktyka. Gorzej, że przy tym ogromnym pośpiechu nie dbano o precyzję ustaleń i tym samym do tej samej sprawy trzeba było wracać po kilka razy. A wystarczyło wiedzieć dokładnie i od początku o co się walczy.
     W ostatnim momencie do traktatu dołączono aż 20 deklaracji wyjaśniających, jak poszczególne rządy rozumieją zapisy traktatu. Chodzi tu nie tylko o rozwianie obaw przed podobno niemoralną Unią (jak w przypadku polskiej deklaracji o ochronie życia poczętego). O wiele ważniejsze jest zaznaczanie stanowisk w sprawach bardzo szczegółowych po to, by w przyszłości mieć punkt zaczepienia dla przyszłych targów już w ramach UE. Tak należy też interpretować dwie pozostałe polskie deklaracje: o ochronie rynku owoców oraz ważności leków zarejestrowanych jeszcze według krajowych norm.
     Walczymy już zatem jak lwy o własne interesy, ale nie zawsze jeszcze potrafimy dobrze to robić.