Krew mnie zalewa, kiedy słyszę, że bez abonamentu radiowo-telewizyjnego tzw. media publiczne upadną, a wraz z nimi cała polska tzw. kultura wysoka. Nie o kulturę chodzi zawodzącym smętnie wieszczom, a o pieniądze i wpływy. Pieniądze dla ludzi pracujących w Telewizji Polskiej i pożywiających się przy nich rozmaitych dyżurnych "autorytetów". Wpływy - dla partii politycznych. Przy dzisiejszym sposobie funkcjonowania Polskiego Radia i Telewizji Polskiej, każda dochodząca do władzy ekipa widzi w nich łup. Podwójnie atrakcyjny: miejsce wysoko płatnej pracy dla swoich i środek oddziaływania na społeczeństwo. A to już z definicji odbiera PR i TVP prawo do określania "media publiczne". To są media państwowe, a nie publiczne!
Wczoraj przeszedł w Sejmie pomysł zwolnienia z abonamentu emerytów i rencistów, uzupełniony - z woli posłów lewicy - o bezrobotnych. Uważam, że abonament powinien być zniesiony dla wszystkich! Dzisiaj płaci go ledwo 40 proc. gospodarstw domowych, w absolutnej większości emeryckich. Kiedy emeryci przestaną płacić, ściągalność abonamentu skurczy się do śmiesznego poziomu.
Co więc zrobić? Zlikwidować PR i TVP? Nie, one są potrzebne. Ale czy mają to być trzy kanały telewizji ogólnopolskiej i kanał Polonia dla zagranicy? Czy musi być aż 17 regionalnych rozgłośni radiowych i cztery ogólnopolskie? Publiczną telewizję i radio powinniśmy utrzymywać z budżetu państwa (z naszych podatków; abonament to też rodzaj podatku - opłacany tylko przez część Polaków). Ale zanim tak się stanie, trzeba jasno określić, jak PR i TVP mają być zorganizowane na nowo (taniej, lepiej, sprawniej) i przede wszystkim - zbudować taki model prawny ich funkcjonowania, żeby odebrać wpływ na nie politykom. To jest możliwe! Wymaga tylko odwagi i determinacji od decydentów. Mam obawę, czy jest to w stanie zrobić Platforma. Musiałaby się samoograniczyć (zrezygnować z myślenia, że TVP "będzie nasza"). Po drugie - wczorajszy zgniły kompromis (zwalniamy z abonamentu niektórych) wskazuje, że PO znowu brakuje zdecydowania.
