Minister Kalinowski tupnął nogą. Powiedział wczoraj, że unijnego zboża w lipcu nie wpuści, bo swojego mamy dosyć. Niejednemu członkowi polskiego rządu - któremu spieszno do Europy, a zboże kojarzy się wyłącznie z musli - włos się na głowie zjeżył. No bo, co na to Bruksela? Komisarz Verheugen swoje już powiedział: wjazd do Polski 450 tysięcy ton unijnej pszenicy nie powinien robić nam żadnej różnicy, bo i tak ziarno nas zasypało.
Jak się ma czegoś za dużo, to najlepiej to sprzedać. Tylko kto kupi polskie, drogie zboże? Nawet po zaproponowanej wczoraj obniżce ceny pszenicy do 440 zł za tonę nie będziemy konkurencyjni. Zresztą nie tylko ziarno jest u nas (bez)cenne. Interwencja państwa na rynku cukru sprawiła, że wyrosła słodka góra. Z ceny minimalnej (2 zł za kg) nie śmieją się już tylko w cukrowniach, bo za takie sprzedać nie mogą tego co wyprodukowały i grozi im utrata płynności finansowej. Interwencja państwa nie wyszła na dobre także producentom wieprzowiny i wołowiny. O mięsie zalegającym w chłodniach nie będę się rozwodzić, bo nawet zaproponowane wczoraj dopłaty do eksportu m.in. 25 tys. ton półtusz wieprzowych nie rozwiążą problemu. Wszak eksperci szacują, że do końca roku góra świńskiej nadwyżki będzie ważyła 100 tys. ton!
Reanimacja rolnictwa będzie nas kosztowała dodatkowych 370 mln zł, a pacjent i tak może długo nie pożyć, bo leczyć trzeba przyczyny, a nie objawy. No to zamknijmy granice, obraźmy się na Unię i zasiądźmy do stołu! Aha! Tylko na kupno żywności (nawet tej dobrej, bo polskiej) też nie mamy pieniędzy. To kto stawia?...
Na gorąco
Lucyna Talaśka-Klich
Jak się ma czegoś za dużo, to najlepiej to sprzedać. Tylko kto kupi polskie, drogie zboże?
