Na gorąco

     1 maja 2004 roku znajdziemy się w Unii Europejskiej. Oczywiście - o ile my się zgodzimy wejść, a parlamenty państw członkowskich nas przyjąć. Decyzja o terminie wejścia 10 nowych państw do UE zapadła na szczeblu ministrów. Oznacza to, że termin ten nie wzbudzał większych sporów i był wcześniej uzgodniony z kandydatami.
     Dlaczego nie jest to termin 1 stycznia - o 4 miesiące wcześniejszy? Najczęściej podaje się jako przyczynę możliwość zaoszczędzenia ok. 800 milionów euro, a więc 1/3 rocznej składki płaconej przez Polskę do kasy Unii. Tym samym na czysto Polska dostanie w pierwszym roku o wiele więcej niż wpłaci. Oczywiście, ta duża nadwyżka jest tylko wtedy możliwa, gdy UE zechce finansować programy pomocowe dla nowych państw tak, jakby były członkami cały pełny rok. Na razie wygląda na to, że właśnie tak będzie.
     Jednakże nie jest to jedyny powód. W tym roku powinny zakończyć się negocjacje, traktaty o akcesji (a więc o przystąpieniu) powinny być chwilę potem podpisane. Opóźnień tu raczej nie będzie. Referenda w krajach kandydackich będą się odbywały wiosną, a potem zacznie się ratyfikacja traktatów akcesyjnych w parlamentach państw UE. Wystarczy, że jakikolwiek parlament zagłosuje przeciw, to optymistycznie patrząc kolejny raz głosowanie mogłoby się odbyć dopiero po kilku miesiącach. Tym samym pierwotny - styczniowy termin mógłby się okazać nierealny. Lepiej mieć więcej czasu na porządne przygotowanie procesu uzyskiwania zgody politycznej np. parlamentu na rozszerzenie niż w pośpiechu doprowadzić do zaprzepaszczenia wieloletnich przygotowań do wejścia do UE.
     Lepiej wejść do UE trochę później niż wcale. Lepiej mieć z tego pieniądze niż obywać się smakiem.