Większość wiernych chce zniesienia celibatu księży

„Celibat ma wielkie znaczenie i jest niezbędny, aby nasza droga ku Bogu mogła pozostać fundamentem naszego życia” - pisze w książce, która właśnie się ukazała Benedykt XVI. Jednak trzy miesiące temu na synodzie biskupów na temat Amazonii większość z nich opowiedziała się za możliwością wyświęcania na księży żonatych, stałych diakonów, zwłaszcza w krajach, gdzie brakuje księży. O odejściu od celibatu duchownych mówi się coraz głośniej i miałby być on jednym z kroków milowych w reformowaniu Kościoła katolickiego.
Zdaniem dr. Tomasza Marcysiaka, socjologa z WSB w Bydgoszczy, Kościół katolicki (nie tylko w Polsce) przechodzi kryzys i jako instytucja, i jako wspólnota wiernych. Spadku liczby powołań kapłańskich i topniejącej liczby wiernych w kościołach nie można już tłumaczyć wyłącznie sekularyzacją, zeświecczeniem społeczeństwa, które częściej wybiera świątynie konsumpcji od świątyni kontemplacji religijnej.

Czytaj także rozmowę:
Bez tych miliardów biskupi i tak sobie poradzą

- Nawet największe święta kościelne przybrały dziś karykaturalną formę masowej konsumpcji, w dosłownym tego słowa znaczeniu, począwszy od obfito zastawionego stołu, a skończywszy na szaleństwie zakupów i prezentów - mówi dr Marcysiak. - Zresztą, dlaczego nie, skoro majątek Kościoła i wielu kapłanów razi swym blaskiem. Jeśli dołożymy do tego skandale pedofilskie, to pytanie o celibat jawi się już nie tylko, jako problem Kościoła, ale dylemat, na który mamy prawo spojrzeć z szerszej perspektywy.
Jakiej? Dr. Marcysiak przede wszystkim dostrzega perspektywę natury człowieka, który czy się komuś podoba, czy nie ma swoje naturalne popędy biologiczne.

- Świat się zmienia, a my wraz z nim i jeśli chcemy mieć dobrych kapłanów, to muszą to być nie ludzie podobni do nas, ale tacy sami, jak my - tłumaczy socjolog. - Kapłani z krwi i kości, ze swoimi ułomnościami i słabościami. Mylnie jednak interpretowano do tej pory „skoki w bok” księdza jako słabość. Jak mówił Jerzy Stuhr w „Seksmisji”: „natury się nie da oszukać”, a celibat jest z nią po prostu sprzeczny. Dziś ponad 65 proc. Polaków uważa, że celibat powinien być zniesiony i nie jest to tylko przekonanie członków Kościoła katolickiego, ale i jego najwyższych hierarchów. W 2014 r. papież Franciszek nawet stwierdził, że celibat nie jest dogmatem wiary: „Jest regułą życia, którą bardzo cenię, i sądzę, że jest darem dla Kościoła. Ponieważ nie jest dogmatem, zawsze mamy otwartą drogę, żeby go zmienić”. Jeśli wiec Kościół nie zrobi w tej sprawie kroku wprzód, to liczba księży świadomie łamiących przysięgę czystości będzie rosnąć. W filmie „Dwóch papieży” jest scena, w której jeden odpuszcza winy drugiemu, ale widz widzi, że obaj nie są przekonani, czy to już koniec, czy to faktycznie wystarczy i czy nie trzeba zrobić czegoś więcej, na przykład przeprosić nie tylko Boga.

Prof. Lech Witkowski, filozof i pedagog z Akademii Pomorskiej w Słupsku uważa, że teza emerytowanego papieża Benedykta jest nie do obrony, a sędziwy papież wraz z grupą konserwatystów jedynie próbuje zastopować reformy.

- Celibat jest w Kościele rozwiązaniem historycznym, a nie sednem założycielskim chrześcijaństwa - mówi prof. Witkowski. - W chrześcijaństwie, w jego zróżnicowaniu na kościoły (np. zreformowane czy prawosławny i greko-katolicki), właśnie celibat był jedną z pierwszych i podstawowych, zakwestionowanych zasad kościelnych i nic nie wskazuje na „niezbędność” celibatu wobec duchowieństwa. Sugestia o tej niezbędności staje w sprzeczności z wartościami postulowanymi przez światłą część Kościoła, łącznie z dążeniami ekumenicznymi Jana Pawła II, które niosą wymóg równoprawności rozmaitych tradycji w łonie Kościoła. Pastor czy pop nie jest „gorszym” pasterzem wiary tylko dlatego, że ma żonę. Presja na odstąpienie od wymogu celibatu nie jest wymysłem ateistów czy ludzi nieżyczliwych Kościołowi, a wręcz przeciwnie. Coraz częstsze są przypadki odchodzenia z Kościoła przez duchownych odbierających celibat jako nienaturalny, co stanowi zamach na ich człowieczeństwo. Fala pedofilii w Kościele już dawno została skojarzona z patologicznym wypaczeniem odniesień duchownych do własnej cielesności i seksualności.
No i jest tajemnicą poliszynela, że część duchownych utrzymuje stosunki seksualne, miewa stałe partnerki lub partnerów i płodzi dzieci, nie mogąc wywiązywać się z roli rodzica.

- Krzywdzi więc dzieci będąc zakładnikami zasady celibatu - dodaje prof. Witkowski. - Głos Benedykta to już głos ze świata wiary, który wraz z nim odchodzi jako coraz mniej przekonujący sam Kościół i wiernych.