Radnego Stanisława Pawlaka lubię za to, że gdy czegoś nie rozumie, nie robi mądrej miny, nie unosi brwi w filozoficznej zadumie jak inni, ale pyta prosto z mostu i chce zrozumieć na chłopski rozum (ma wszak na koncie studia rolnicze). Tak było również podczas ostatniej sesji sejmiku, kiedy radny Pawlak skapitulował przed magicznymi centylami, które sprawiają, że trzeba jeszcze głębiej sięgnąć do kieszeni, aby utrzymać przy życiu naszą opiekę zdrowotną.
Cóż, świat rozrasta nam się jak drzewo i z perspektywy jednej gałęzi trudno jest objąć rozumem rzeczywistość listka wyrastającego z drugiej. I właśnie dlatego warto czasem stawiać proste pytania, żeby się upewnić, czy aby król nie spaceruje nagi.
Kilka miesięcy temu, na samym początku wojny, pisałem w tej rubryce, że sankcje, które dotykają Rosję muszą być bolesne, ale powinny być przemyślane. W taki sposób, aby osłabiały rosyjską, a nie naszą gospodarkę.
I to, bynajmniej, nie dla naszego komfortu i wygody, ale po to, żeby skutecznie podźwignąć ogromne koszty, które spadną na nas w związku z nieodzowną pomocą militarną i humanitarną. Tylko z silną gospodarką jesteśmy w stanie pomagać i skutecznie ponosić koszty tej wojny przez długie miesiące, a może nawet lata.
Problem z gazem i rosnącymi w całej Europie cenami energii elektrycznej to zły znak, bo jeśli poskutkuje efektem domina, przełoży się w wyraźny sposób na słupki bezrobocia. A wtedy pojawią się wyłomy w dotychczasowym murze solidarnego poparcia.
Czy decyzje w sprawie rosyjskiego gazu i węgla była przedwczesna? Dziś już za późno deliberować. Ale warto uczyć się na własnych błędach i stawiać proste pytania.
