Na gorąco

     Nawet jeśli papież Jan Paweł II podjął wstępną decyzję o zwolnieniu z urzędu arcybiskupa Juliusza Paetza, to i tak musi czekać na opinie kilku urzędów watykańskich. A to musi trwać. Nie powinna zatem dziwić ostra krytyka mediów uprawiana m.in. przez prymasa. Nie można potępić grzechu, bo nie został jeszcze stwierdzony, bronić arcybiskupa jest niełatwo, bo wiele wskazuje przeciw niemu, a tymczasem gazety codziennie się tym zajmują. Czemu jednak prymas wstrzymuje się z osądem arcybiskupa, a nie waha się przed oceną dziennikarzy?
     Obojętnie jak skończy się sprawa arcybiskupa Paetza Kościół w Polsce już nigdy nie będzie taki sam, jak przedtem. Jest to bowiem spór nie tylko o grzechy i odpowiedzialność za nie, ale i o wzajemne relacje biskupów i księży oraz generalnie: duchownych i świeckich. Czy biskup jest absolutnym panem, czy może tylko administratorem i zarazem przewodnikiem duchowym? Czy duchownym wolno więcej niż świeckim, byleby tylko nie było zgorszenia "maluczkich"? Odpowiedzi są jasne, jednakże warto byłoby z nich wyciągnąć wnioski.
     Czy nie można wprowadzić jako zasady, że świeccy uczestniczą jeszcze bardziej aktywnie w liturgii i to świeccy decydują o finansach parafii? Czy Rady Parafialne i diecezjalne oraz stowarzyszenia katolickie nie powinny mieć prawa współdecydowania w parafiach i diecezjach? Czy świeccy nie powinni być zachęcani do publicznego dyskutowania o sprawach ważnych dla Kościoła? Przypomnę, że w USA to parafianie wyznaczają pensję proboszczowi, a niemieccy katolicy gorąco dyskutują na corocznych Dniach Katolickich. Czym katolicy polscy różnią się od katolików w USA, czy w Niemczech?
     Dla wszystkich wiernych, świeckich i duchownych, spór o popełnione lub nie grzechy arcybiskupa powinien być mniej ważny od straszliwych konsekwencji zaniechania gruntownej zmiany relacji społecznych w ramach całego polskiego Kościoła.