Na gorąco

     Przekładając na ludzki język oznacza to, że Miller unieważnił tę decyzję i jest gotów rozmawiać o nowych rozwiązaniach z innymi partiami, byle tylko zyskać większość w Sejmie. Premier pokazał zatem dwie rzeczy. Po pierwsze: może robić z SLD to co chce, a więc nawet unieważniać bądź dowolnie zmieniać decyzje jej statutowych władz. Po drugie: nie może już liczyć na lojalność koalicyjnych partnerów, którzy nie mają już ochoty na popieranie takich propozycji, które są dogodne wyłącznie dla SLD.
     Jednakże nawet największe ustępstwa nie zmieniają sytuacji. Wybory samorządowe odbędą się gdzieś za 5 miesięcy, a tymczasem nic nie jest jeszcze wiadome. Wprowadzenie bezpośrednich wyborów szefów gmin zmusza do określenia (najlepiej jak najbardziej ścisłego) na nowo rozdziału kompetencji między nimi a radnymi. Ustawa kompetencyjna, a jeszcze bardziej nowa ordynacja winny być gotowe najlepiej na pół roku przed terminem wyborów. Tymczasem jeśli wszystko pójdzie szybko i np. Senat nie zgłosi poprawek, to ustawy te staną się prawem za około 2 miesiące.
     Czyżby Miller rozpoczynał teraz dyskusję tylko po to, by zrealizować hasło: lepiej rządzić w samorządach pod starą ordynacją niż zrealizować swój program i przegrać? Na razie premier chce wygrywać wszystkie wybory. Nawet te, które odbędą się w 2005 roku. Czy nie lepiej byłoby jednak, gdyby bardziej dbał o spełnianie przedwyborczych obietnic?