Na gorąco

     Dzień 1 maja jest czasem demonstracji, pochodów (a niekiedy i zamieszek) już teraz na całym świecie. Co ciekawsze - odbywają się one pod wszelkimi możliwymi hasłami i żądaniami. 1 maj był uroczyście obchodzony przez socjalistów, nazistów, komunistów i chadeków. Teraz demonstrują też np. francuscy nacjonaliści oraz przeciwnicy Le Pena i to pod Bastylią, która jest raczej kojarzona z dniem 14 lipca. Podobnie jest i w Polsce.
     Doniesienia o pochodach OPZZ oraz wszelkich możliwych lewicowych organizacji, w których jak zwykle najbardziej był widoczny elegancko ubrany Piotr Ikonowicz, przeplatały się z informacjami o obchodach święta Józefa Robotnika. Brakowało natomiast kontr-demonstracji, a liczebność nawet prorządowych manifestacji była mizerna.
     Prawie każda struktura, jaka istnieje na scenie publicznej, traktuje ten dzień jako swoje święto, jako okazję do manifestowania swoich poglądów. Dzień 1 maja jest zatem swoistym otwarciem letniego sezonu politycznego - wyjściem polityków z sal i gabinetów na świeże powietrze. Nie oznacza to jednak, że z tą chwilą zmieniają się ich poglądy polityczne, czy sposób mówienia. Leszek Miller nadal potrafi walczyć wyłącznie z rządem Jerzego Buzka, choć przydałaby się umiejętność radzenia sobie z aktualnymi problemami i realizowania własnych obietnic wyborczych. Ikonowicz pochyla się z troską nad bezrobotnymi pozbawionymi prawa do zasiłku, ale już nie mówi skąd wziąć na to pieniądze. OPZZ mówi, że walczy o prawa pracownicze, ale tak, by nie zepsuć sobie stosunków z rządem.
     W Polsce świat polityczny jest taki sam, jak naród. Jeżeli wszyscy wypoczywają, to i politykom też się niczego nie chce.