Na gorąco

     Czy powinno się ujawnić hurtem wszystkie nazwiska tajnych współpracowników (tw) SB, jak proponuje Roman Giertych? Jestem temu zdecydowanie przeciwny.
     Według rozmaitych szacunków żyjących "tw" SB, donoszących na swoich przyjaciół, znajomych, ale też członków rodzin może być do pół miliona. Nawet z zachowaniem najwyższej staranności przy takiej hurtowej pracy można się pomylić w około 1%, a to już daje 5 tysięcy osób niesłusznie oskarżonych. Nikt nie ma prawa podejmować ryzyka uczynienia takiej krzywdy. Mało kto zdaje sobie sprawę, jak dużo było kategorii informatorów tajnych policji komunistycznych. Oprócz "tw" można wymienić też ludzi będących kontaktami operacyjnymi (informowali, ale nie byli rejestrowani), czy zobowiązanych do tego służbowo (wszyscy szefowie instytucji i fabryk). Niektórzy donosili z własnej woli, innych trzeba było zmuszać, a i tak mało co mówili. Każdy przypadek był odmienny, inną powieść można byłoby napisać.
     Opublikowanie pełnej listy uprościłoby sprawę: jedni byli brzydcy, drudzy czyści. Pierwsi służyli Moskwie, drudzy mogą się czuć bojownikami. Tymczasem w PRL nie tylko sklepy były szare, ale i zamazana była codzienna rzeczywistość. Tworzenie w tej chwili czarno-białego wizerunku PRL jest fałszowaniem historii własnego narodu.
     Warto poznawać prawdę o swojej historii, ale bez krzywdzenia niewinnych i bez uproszczeń. Potrzebny jest detal, a nie hurt.
     **