Na gorąco

     Nie liczy się zatem ostateczna utrata wiarygodności przez szefów SLD, którzy obiecywali na początku swoich rządów, iż wybory powinny odbyć się wiosną. Decyzję o jesiennym terminie wyborów najgłośniej poparli lokalni baronowie i to oni teraz rządzą, a nie centrala. Nie liczy się jesienny wynik wyborczy do Sejmu. SLD nie ma ani porządnego kandydata na prezydenta, ani programu zdolnego przyciągnąć sympatię wyborców. Działacze SLD zachowali się zatem tak, jakby nie liczyli na to, że partia ta wejdzie do Sejmu. W żadnym stopniu nie liczy się też ani budżet państwa, ani zasada racjonalności rządzenia państwem. Działaczy SLD nic nie obchodzi prócz trwania jak najdłużej przy władzy i z niej wynikających zaszczytach, przywilejach i pieniądzach.
     Jednakże to odsunięcie terminu wyborów może się przydać wszystkim oprócz SLD. Lewica zyskuje czas by stworzyć jakąś silną strukturę zdolną do przyciągnięcia sympatii wyborców. UP i SdPl dostają zatem szansę na wyjście z cienia. Z kolei PO i PiS, a więc partie o największych szansach na koalicyjne sprawowanie władzy, dostały niespodziewanie kilka dodatkowych miesięcy, by porządnie przygotować się do rządzenia. Na razie przecież prócz deklaracji i kilku zarysów projektów ustaw nic więcej obie partie nie posiadają.
     SLD zyskało kilka miesięcy władzy, ale stracić może wszystko. Inne partie dojdą później do władzy, ale mogą wszystko zyskać: począwszy od uznania wyborców, po satysfakcję ze sprawnego rządzenia.